View this post on Instagram

ตอนที่ตกลงจะใช้เพลง”แม่”ของพี่ปู พงสิทธิ์ ผมไม่กล้าแตะต้องต้นฉบับเลย มานั่งคิดจนตกว่า อย่างนั้นเราเขียนเพลงอีกเพลงประกบไปเลยดีกว่า เป็นมุมมองที่2 ถ้าสังเกตดีๆในตัวงาน ส่วนของตัวต้นฉบับ (แทนมุมมองของแม่ ) จะไม่ถูก เค้นเสียง ไม่ถูกใช้พลังอย่างพร่ำเพรื่อ จะเป็นความไพเราะของเพลง ส่วนในส่วนเนื้อเพลงที่เขียนเพิ่มเข้าไปในมุมมองของลูก เอาเข้าจริงก็ปรับแก้หลายครั้งอยู่ด้วยไม่พอใจเอง ไม่เข้าปาก เลยเขียนเรื่องในมุมมองตัวเองไปเลยดีกว่า ด้วยวัยที่โตขึ้น ช่วงที่พ่อผมป่วย ผมเล่นคอนเสิร์ตที่ร้าน THAY เอกมัย ลงจากเวที ขับรถไปโรงพยาบาลมหาราชที่โคราช หาพ่อทันที ..... ช่วงนั้นมันเป็นแบบนั้น ไม่รู้เอาพลังงานมาจากไหนยังแปลกใจเหมือนกัน พ่อไม่ยอมเอาห้องเดี่ยว ยังยืนยันจะนอนผู้ป่วยรวม เชื้อดื้อนี่รับมาเต็มๆ/// ....อยากเขียนอะไรที่มันประทับในใจคน จากลูกที่ออกจากบ้าน คลับคล้ายคลับคลาเพลง “หลงทาง” ที่เขียนไว้ในอัลบั้มชุดเดียวกับเพลงขอเมื่อหลายปีโน้น ใช่แหละมุมมองเดียวกัน ในส่วนของเพลงประกบนี้ก็ใส่เทคนิคไปเต็มข้อไปเลยละกัน ถ้าสังเกตดีๆจะแยกภาคแยกส่วนกันอย่างชัดเจน พูดแทนตัวเอง ร้องเหมือนพูด เหมือนกำลังต่อสู้กับอะไรบางอย่าง /// จริงๆผมอยากขออนุญาตพี่ปูด้วยตัวเอง แต่ด้วยกติกาของรายการ คงไม่สามารถ ถือเสียว่า ขอผ่านตรงนี้เลยแล้วกันครับ เกรงใจมาก เพราะผมรักเพลงนี้มากๆ มากๆๆๆจริง..... ///// หวังว่าอย่างน้อยไม่ต้องมาก เวอชั่นนี้คงไปประทับอยู่ในใจลูกที่ไม่ได้กลับบ้านบางคนอยู่บ้าง เพราะในสุดท้าย เราคงต้องกลับบ้านกัน แต่วันนี้ ไม่มีบ้านให้กลับ ยังไม่สำเร็จ......ยังไม่กลับ ปล.ส่วนประโยค ลูกสิบคนแม่คนเดียวแม่เลี้ยงได้ คือแว่บเข้ามาในหัวตอนกำลังแล่นๆอยู่ แต่พอใส่ไรม์ เข้าจังหวะ มันสะใจดีพิลึก “แด่ผู้มีความฝันที่ยังไม่กลับบ้านทุกคน” ฉันเอง บอย ขอบคุณ @themasksingerth อีกครั้ง สำหรับโอกาส ทีมงานทุกคนที่ให้เกียรติผม เป็นประสบการณ์ที่ดีมากๆครับ

A post shared by Aritach Poltan (@boylomosonic) on